صدای پایش آرام آرام به گوشم می رسد
چیک چیک گونه ام را بوسید
نم نم از گوشه چشمم چکید
باز هم خاطراتم زنده شد
“من و تو به یاد باران یا شاید به یاد تو ، من و باران”
فرقی نمی کند
چه در کنارم باشی چه در کنارش باشی
زیر باران یاد تو مرا خیس میکند !
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
خدایا می شود باران ببارد ؟
این بغض به تنهایی از گلویم پایین نمی رود !
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
به باران دل نبند که هر چهار فصل دیوانه ات خواهد کرد !
اگر ببارد ، از شوق و اگر نبارد ، از دلتنگی …
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
رفتار من عادی نیست وقتی این همه باران شانه های تو را می بوسد و من همچنان چتر تنهایی بر سر گرفته ام !
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
باران که می آید حضور مبهم یک هیچ مرا فرا می گیرد
تپش های قلبم به شماره می افتد
دم می رود و بازدم به سختی باز می گردد
دلم سخت می گیرد …
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
نبار باران …
امشب با دیگری بیرون است ، سرما میخورد !
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
تو غافلگیری رگبار بودی و من مردی که چتر به همراه نداشت …
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
هنوز هم وقتی باران می آید تنم را به قطرات باران می سپارم
می گویند باران رساناست شاید دستهای من را هم به دستهای تو برساند …
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
تــــو که نباشی باران نمی بارد فقط بعضی وقت ها زمین و زمان خیس می شود !
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
باران که هیچ …
در کنار تـــــو مرگ هم شاعرانه است !